[Tidender.] Regjeringi

krev mykje Pengar; det er ikkje noko mindre enn det, som vart latet til ifjor, det er tvert imot meire. Dette vil mange undra seg yver og spyrja um, ho daa ikkje er likare denne nye Regjeringi enn ho var den fyrre. Skal det no bera iveg like flust med Pengeutlegg til alle Verdsens Slag som det var fyrr?

Me trur, at det er ikkje verdt aa byrja anka fortidlegt; ein maa tenkja seg væl etter, korleids her er lagat, fyrr ein feller ein streng Dom.

Fyrst maa me hugsa paa, at i dei seinare Aari hev Stortinget brukat Pengenegtingar for aa gjera Statsraadarne so uskadelege som mogelegt; men paa den Maaten maatte mangt eit Krav setjast til Side, som i vanlege Tider ingen vilde hava negtat. Og no kjem daa mange av dei Kravi des sterkare igjen, og det kann vera vandt um aa halda dei burte lenger.

For det andre skal me tenkja paa, at um og dei nye Menn kann vera hugad paa aa føra

eit sparsamare Hushald med Riksens Midlar, so er det ikkje gjort med ein Gong aa faa ei Vending paa dette, for det eine heng soleids ihop med det andre, at det er ikkje nok berre aa bruka Kniven og skjera burt det ein ikkje likar; det er einaste Stortinget, som kann gjera det, Regjeringi maa hava alt med, som gjer Arbeidet fullstendigt, og so kann det daa forhandlast med Tinget, um kvat som er naudsynlegt av dette og kvat som kann sparast, utan at det vert til Mein for Framgangen i Landet.

Statsminstar Sverdrup hev det so, at han vil taka alt fraa Grunnen av; han bryr seg ikkje um aa gjera seg populær ved aa gjera nokre Sparingar og Umbøter her og der i ei Snarvending. Men han vil byggja heile vaart Stell paa stødare og laglegare Grunnlag all Vegen, og til det krevst det Tid og Umtanke og gode Arbeidsfolk til aa hjelpa seg. So det hev nok ingen Faare, um Utgifterne ruver noko stort iaar, gjev me Tol, so fær me nok sjaa, at det jamnar seg utrulegt.

Um det ellest er nokon, som hev trutt, at Sverdrups Ministerium skulde verta eit Spareministerium, som vilde reikna seg til Ros kvar Kruna, som dei fekk knipa inn ^_ so meiner me, at han fer galet.

Nei, men det vil vera eit Arbeidsministerium, og det er so mykje betre, for det er det som me treng no.

Den Tid me hadde ei landsskadeleg Regjering, daa var Sparepolitikken hans Jaabæk paa sin rette Plass. Men no er det anleids, no hev me Tillit til Regjeringi, og no er ikkje Kunsti den aa knipa og spara ihop berre og leggja Pengarne paa Kistebotnen; men det gjeldst aa bruka dei Midlar, som me hev paa gagnlegste Maaten for Landet. Ved aa spara vert ingen rik, men ved at han brukar Pengarne soleids, at dei kjem att med Rentur . Her finst so mykje daudt her i Landet, baade daud Kapital og daud Arbeidskraft; det gjeldst difor aa faa Tak i Kapitalen, faa honom laus, so han kann gjerast um i nyttelege Tiltak, so at Arbeidskrefterne vaare fær noko aa verka med; daa vil det skapast Vælstand i Landet.

Men me kjem ingen Stad, vil me taka alt paa Plunder; alt maa skipast i Samhøve med kvartannat, og i Former, som er tenlege for Folket og laglege etter Landsens Kaar i det heile.

Den Tiltru hev me til Sverdrups Ministerium, at det med Samarbeid fraa Stortinget vil kunna føra vaar økonomiske Utvikling inn paa betre og stødare Vegjer.

Publisert 12.03.13